مجله خبری

معماری مدرن Mode Architecture Art در میانه دهه آخر قرن نوزدهم بنیان‌گذاری شد و سپس شروع به رشد کرد.

شاید بتوان عواملی همچون رنسانس و ظهور افکاری امانیستی را پیش‌زمینه پیدایش معماری مدرن در اواخر سده نوزدهم میلادی دانست.

تولدی که با شکوفایی مکتب شیکاگو، نهضت هنر نو و جنبش فوتوریسم همراه شد و توانست آغازی پرشکوه را برای خود رقم بزند.

با این حال معماری مدرن عظمت و کمال فعلی خود را مدیون چیزی جز پیشرفت روز افزون تکنولوژی نیست.

به بیانی دیگر، معماری مدرن در تکنولوژی گره خورده است و اعتلای آن جز با پیشرفت تکنولوژی ممکن نمی‌شود.

لوکوربوزیه را می‌توان یکی از پیشگامان معماری مدرن دانست.

این معمار برجسته سوئیسی، با ساختارشکنی‌های بسیار در ویلاها و خانه‌های متعددی که از خود به جا گذاشته است، موجب تحولی عظیم در معماری مدرن شد.

آغاز سبک مدرن از دوره رنسانس و با پیدایش باورهای انسان گرایانه و خرد گرایانه بوده است.

معماری مدرن

نام سبکی نوین و پیشرو در هنر معماری می‌باشد.

معماری نوین واقعیتی انقلابی است که روش و سبک جدیدی در هنر معماری آغاز نمود.

در معماری نوین اندیشه‌های خلاقانه همراه با نوع کارکرد، با یکدیگر ترکیب می‌گردند که نتیجه آن طرح معماری اجرا شده‌ای هست که پیش از آن وجود نداشت.

رنسانس به معنی زندگی دوباره و تجدید حیات اصول و نمادهای روم باستان است و در حقیقت انسان‌گرایی و اعتقاد به انسان و توانایی‌های او از این زمان آغاز می‌شود.

در هنر و معماری احجام اولیه مانند مکعب، استوانه، کره و هرم به دلیل قابل درک و استنباط بودن توسط ذهن انسان اهمیت پیدا می‌کند.

تناسبات ریاضی، همگونی و تقارن مجددا در این دوره اهمیت می‌یابد؛ به طوری که در کلیساهای عصر رنسانس تقارن در نما و پلان کاملا مشهود است.

عوامل گوناگونی نظیر علم، تفکرات و اندیشه و انقلاب صنعتی در سبک معماری مدرن تغییراتی ایجاد نموده که هر کدام به نحوی در رشد آن تاثیرگذار بوده است.

اوایل قرن بیستم

لویی سالیوان پدر معماری مدرن یکی دیگر از افراد مشهور در این سبک معماری می‌باشد.

دیگر معماران پیرو سبک معماری مدرن تا حد زیادی تحت تاثیر لویی سالیوان قرار گرفته‌اند.

سالیوان بر عملکرد و طراحی داخلی ساختمان تاکید می‌کرد.

در معماری مدرن عملکرد اساس و پایه فرم بود از این رو عملکرد از اولویت قابل توجهی برخوردار بود.

هدف معماری مدرن بر عدم پیروی از روش‌های تقلیدی در هنگام طراحی فرم سازه، جدا شدن از معماری سنتی گذشته، خلق فرم‌ها و طراحی سازه‌های جدید، استفاده از فلز و به کارگیری تزئینات جدید استوار است.

استفاده از دیوارهای منحنی شکل، فضاهایی با اشکال هندسی متقارن و نامتقارن و سازه‌هایی با حجم‌های مختلف نیز از:

دیگر ویژگی‌های معماری مدرن به حساب می‌آیند.

استفاده از چنین سبکی در عرصه معماری سبب خلق آثاری شده است که علاوه بر جنبه‌های زیبایی‌شناسی، تحولی عظیم در عرصه کنترل مصرف انرژی به شمار می‌آیند.

هدف معماری مدرن ساختارشکنی و بی‌اعتنایی به اصولی است که به شکل یک اصل کلی درآمده‌اند.

به طوری که در سبک مدرن، برخلاف سایر سبک‌ها، شاهد استفاده از پلان‌هایی چندضلعی هستیم.

و حتی متریال‌های مدرنی نظیر شیشه، کامپوزیت، فلز یا حتی تکنولوژی نانو در آنها به چشم می‌خورد.

مصرف بهینه انرژی، یکی دیگر از نکات مهمی محسوب می‌شود که در معماری مدرن به آن توجه ویژه‌ای شده است.

همین امر تولد پنجره‌هایی بزرگ و سرتاسری با هدف تامین هرچه بیشتر نور را به دنبال داشت که یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های سبک معماری مدرن به شمار می‌رود.

علاوه بر آن، امروزه شاهد استفاده از سیستم‌های نوینی نظیر پنل‌های خورشیدی هستیم که کمک شایانی به صرفه‌جویی در مصرف انرژی می‌کند.

یکی از مهم‌ترین اصول معماری مدرن سادگی در طراحی و اجرای فرم و نما است.

معماری مدرن به شدت کارکردی قدرتمند داشت و از مدرنیزاسیون بالایی برخوردار بود.

اولویت نخست معماری مدرن طراحی ساده همراه با خلاقیت و آفرینش‌ در فرم و نما می‌شد.

نقطه عطف ماجرای حرکت معماری، در حقیقت یک رنسانس بزرگ بود که هنر معماری از کلاسیک به مدرن تغییر جهت و محتوا یافت.

ساختمان‌هایی مثل قصرها و کلیساها در معماری مدرن از اهمیت خیلی کمی برخوردار بود.

سخن یکی از معماران بزرگ لودویگ میس فن در روهه در رابطه با معماری مدرن چنین بوده است:

کمتر بیشتر است.

این سخن در تکامل معماری مدرن تاثیر زیادی داشته است.

معماری پوست و استخوان از شیوه‌های کاری فن در روهه بود.

چون مینیمال در طراحی و اجرا، احساسی به شکل، بودن در نمای باز و پلان آزاد و به انسان دست می‌دهد.

مدرسه باوهاوس از آثار معماری مدرن توسط والتر گروپیوس در سال  ۱۹۱۹ طراحی و ساخته شد.

باوهاوس معتقد به جمله « فرم تابع کارکرد است» بود یکی از سختی‌های معمار مدرن در دهه ۱۹۳۰ به شمار می‌رفت.

اولین و مهم‌ترین ویژگی معماری مدرن خردگرایی است.

استفاده از عنصر فلز نشان دهنده‌ی آغاز معماری مدرن می‌باشد.

به ترتیب بهره‌جویی از بتن و شیشه هم وارد میدان توسعه معماری مدرن گردید. 

نمونه بارز معماری مدرن برج ایفل بود که تمامی این مصالح نوین بتن و فلز و شیشه را در بردارد.

ساختن سازه‌های به سبک معماری مدرن بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر شد.

سادگی فرم و نما و همین‌طور بی‌تفاوتی معماری مدرن به تاریخ و فرهنگ تحت انتقادهای زیادی قرار گرفتند.

معماران به سوی جایگزینی برای طراحی داخلی از طریق ساخت شاهکارهایی با ساخت و ساز مصالح معماری مدرن بودند که هم عملکردی و هم چشم‌نواز باشند.

در حالی که آدلف لوس می‌گفت: تزئینات جنایت است.

ویژگی‌های معماری مدرن:

• این سبک از معماری، تلاش دارد که طراحی بنا را با ویژگی‌های بومی و محلی گره بزند.
• شکل‌های ساده هندسی مثل مکعب، هرم و استوانه را با رنگ و نورهای متضاد ترکیب می‌کند.
• در تلاش است تا حسی از متافیزیک را به بیننده القا کند.
• هنری اصیل است و بر اندیشه‌های فلسفی استوار گشته و از عامه پسند بودن ابایی ندارد.
• استفاده از فرم‌های ارگانیک، قابل درک و قابل شناخت.
• استفاده از خطوط منحنی و بدون زاویه.
• توجه به تزئینات زیبا و رنگ‌های روشن و شاد.
• سعی بر بازگشت به گذشته و حتی فرار از آینده و حال.

با تاکید بر روی نقشه و فرم‌های هندسی، مدرنیسم پدید آمد.

سازه و فضای معماری اهمیت بسیار بالایی دارد.

آرشیتکت‌هایی همانند فرانک لوید رایت از فضای زمین به شکلی بهره جسته‌اند که بر روی نما و نقشه سازه اثر بکند.

حضور ساختمان بر روی زمین از ویژگی‌های طبیعی پروژه معماری است که به شکل نقطه‌ی آغاز برای مرتبط ساختن نمای درون و برون استفاده شده است.

به طور مثال آرشیتکت‌های مدرنیسم اتاق‌هایی را طراحی نموده‌اند که رو به پاسیو و فضای باز گشوده شده و یا دیوارها شیشه‌ای هستند که ارتباط میان بیرون و درون به وجود آورده‌اند.

یکی از ویژگی‌های مهم معماری‌ مدرن سادگی در طراحی و فرم است که بیشتر ‌برروی نمای بیرونی به عنوان یک فضای کل تمرکز دارد.

معماری‌ مدرن پاکیزگی، ‌کارکردگرایی و سادگی را در طراحی نمای خانه ترویج داده است.

فضاهای داخلی خانه و عناصر سازه ساختاری به صورت اکسپوز برای ناظر قابل نمایش هستند.

از معماری مدرن می‌توان به عنوان یکی از خوش‌بینانه‌ترین سبک‌های تاریخ معماری یاد کرد.

زیرا در این سبک، معمار در حین طراحی از خلاقیت و ابتکار خود کمک گرفته و با تصور کردن شهری ایده‌آل، سعی در تغییر و بهبود شرایط زندگی انسان‌‌ها دارد.

اگرچه دنیایی که منجر به رشد و پرورش معماری مدرن شد تغییرات فراوانی کرده است.

اما فلسفه مدرنیسم همچنان موضوع غالب در مباحث معماری محسوب می‌شود.

در سال ۲۰۱۹ جشن صد سالگی ساختمان مدرسه Bauhaus باهاوس که به عنوان آغاز معماری مدرن لقب گرفته برگزار شد‌‌.

نخستین سبک‌های قرن بیستم

Bauhaus 

واژه باهاوس از زبان آلمانی گرفته شده و به معنای «خانه ساخت‌ و‌ ساز» می‌باشد.

این ساختمان به عنوان مدرسه‌ای برای معماری و هنر توسط والتر گروپیوس در سال ۱۹۱۹ تاسیس شد.

دیری نگذشت که مدرسه باهاوس به الگویی برای بسیاری از مدارس معماری در اروپا و جهان مبدل گردید.

بعدها نیز نام این مدرسه سبکی را در معماری مدرن به خود اختصاص داد که از ویژگی‌های بارز آن می‌توان:

ترکیب اشکال متقارن و انتزاعی، تاکید بر کاربردی بودن و همچنین استفاده تزئینات کم را نام برد.

De Stijl 

De Stijl، واژه‌ای هلندی به معنای استایل می‌باشد.

این سبک در سال ۱۹۱۷ در هلند بنا نهاده شد و ضمن سال‌‌های ۱۹۱۷ تا ۱۹۳۱ به اوج خود رسید.

در آن دوران مجله De Stijl نیز توسط طراح هلندی، تئو وان دوسبرگ نوشته می‌شد و از این سبک دفاع می‌کرد‌.

از ویژگی‌های سبک د استایل می‌توان به استفاده از طرح‌ها و رنگ‌های اساسی با عناصر افقی و عمودی ساده به همراه رنگ‌های اصلی مانند سیاه و سفید اشاره کرد.

Constructivism 

در حالی که سبک‌های Bauhaus و De Stijl در دهه ۱۹۲۰ در اروپای غربی در حال گسترش بود، کنستراکتیویسم (سازه‌انگاری) در اتحاد جماهیر شوروی پدیدار شد.

سبک سازه‌انگاری، نوآوری در تکنولوژی و آینده‌نگری را با هم درآمیخت و توده‌های هندسی انتزاعی را به وجود آورد.

این سبک در اوایل سال ۱۹۷۰ محبوبیت خود را از دست داد.

از معماران مشهور در این سبک، می‌توان ولادیمیر تاتلین و ال لیسیتسکی را نام برد که بیشتر به علت کارها و پیشنهادات عملی نشده خود شناخته شده‌اند.

Expressionism

سبک اکسپرسیونیسم شامل اشکال و تصاویر زیستی، اندامی و عاطفی می‌باشد.

علی‌رغم هم‌دوره بودن سبک اکسپرسیونیسم با Bauhaus در سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۰، این دو سبک با مفاهیم یکدیگر در تناقض قرار دارند.

اکسپرسیونیسم از کشورهای آلمان، چک، دانمارک و اتریش مفاهیم جدیدی را نیز کسب کرد.

به طور کلی این سبک، تصاویر و اشکال خیالی و رویایی را خلق می‌کند.

سبک‌های اواسط قرن بیستم

Functionalism

عقیده سبک فانکشنالیسم این است که طراحی ساختمان باید منعکس‌کننده هدف و عملکرد آن باشد.

ظهور این سبک پس از جنگ جهانی اول، با ایده‌های انسان‌گرایی مدرن و سوسیالیسم ارتباط تنگاتنگی دارد.

فانکشنالیسم در دهه ۱۹۳۰ میلادی و به ویژه در کشورهای آلمان، لهستان، اتحاد جماهیر شوروی و هلند گسترش یافت.

عملی کردن این سبک در آن زمان، به منظور استفاده از معماری برای خلق زندگی بهتر برای شهروندان بود.

Minimalism 

مینیمالیسم از مفاهیم سبک‌‌های د استایل و باهاوس برای تکمیل شدن استفاده کرد و در دهه ۱۹۲۰ گسترش یافت.

تاکید این سبک بر کاربرد عناصر طراحی ساده بدون تزیین و دکور می‌باشد.

این سبک پیشنهادی که توسط معمارانی همچون لودویگ میس فن در روهه طراحی شده ‌است.

وی معتقد است که طراحی یک شئ باید ضروریات اصلی آن را در بر داشته و ماهیت واقعی آن را آشکار سازد.

ویژگی‌های این سبک شامل اشکال هندسی ساده، مصالح ساده، تکرار و خطوط مرتب است.

Inteational Style 

سبک بین‌المللی یا اینترنشنال استایل، توسط فیلیپ جانسون و هنری هیچکاک در نمایشگاه بین‌المللی معماری مدرن ابداع شد.

اینترنشنال استایل دوره‌ای را بیان می‌کند که در آن مدرنیسم اروپایی در سراسر جهان و به ویژه آمریکا گسترش می‌یابد،

که این خود تحولی در اصول اولیه معماری مدرن بود.

در نهایت این سبک با اشکال ساده و تزئینات کم، در آسمان‌خراش‌های بلند آمریکا گرفته تا خانه‌های دارای پشت‌بام مسطح، به کار گرفته شد.

Metabolism 

متابولیسم سبکی است که پس از جنگ ژاپن به وجود آمد و در آن به ساخت ‌و ‌ساز بناهایی با رشد بیولوژیکی ارگانیک می‌پر‌دازند.

گروهی از طراحان جوان ژاپنی که تحت تاثیر نظریه‌های مارکسیستی و فرایندهای زیستی قرار گرفته بودند، با عضویت کیونوری کیکوتاکه، کیشو کوروکاوا و فومی هیکو ماکی در سال ۱۹۶۰ نخستین بیانه خود را در رابطه با سبک متابولیسم منتشر کرده و توجه عموم را به خود جلب کردند.

از مشخصات بناهای ساخته‌شده با این سبک می‌توان به واحدبندی شدن، دارا بودن پیش‌ساخت و زیرساخت قوی و همچنین انطباق‌پذیری اشاره کرد.

Brutalism

سبک بروتالیسم (زبره‌کاری) توسط پیتر و آلیسون اسمیتسون در سال ۱۹۵۳ میلادی ابداع شد.

در این سبک از بتن خام استفاده شده و از ویژگی‌های آن می‌توان یکپارچگی اشکال و وجود مدل‌های هندسی و اشکال غیرعادی را برشمرد.

ساختمان‌هایی که با سبک بروتالیسم ساخته می‌شوند، با بتن زبره پوشانده شده و دارای هیچ‌گونه روکشی نمی‌باشند.

معمولا از این سبک در ساختمان‌های دولتی، آموزشی و آپارتمان‌های مسکونی بلند استفاده می‌گردد.

معماری پست مدرن از کثرت‌گرایی استقبال می‌کند.

اگر به آثاری که بر‌اساس چنین مکتبی ساخته شده‌اند نگاهی بیندازید، کثرت‌گرایی را که در آن موج می‌زند، متوجه خواهید شد.

مثلا ممکن است یک ساختمان از طرح‌های قدیمی و تازه الهام گرفته باشد، تزئیناتش بر‌اساس تزئینات ساختمان‌های شرقی و غربی شکل گرفته و یادآور هیچ فرهنگ یا قومی نباشد.

این در حالی است که برای مثال، ساختمان‌های کلاسیک کاملا به فرهنگی که در آن شکل گرفته‌اند وفادار هستند.

در نوع مدرن آن آثار هنری تماما رنگ و بویی غربی دارند و تصور اینکه بخواهند از چند فرهنگ در کنار هم استفاده کنند، خیلی آسان نیست.

البته مساله کثرت‌گرایی محدود به فرهنگ و قومیت و جامعه نیست، بلکه از نظر رنگ، بافت، جنس، نمای داخلی و خارجی، مواد اولیه بکار رفته و … شاهد این هستیم که طرح‌ها و ایده‌هایی نامتناسب و نامتناجس در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

شکی نیست که برای حفظ زیبایی در چنین آثاری، داشتن یک الگوی واحد واجب است.

ساختمان‌هایی که بر اساس معماری پست مدرنیستی ساخته می‌شوند هم نظم خاص خود را دارند.

اگر آنها از این نظم دوری نمایند، دچار ابهامی خواهند شد که با اساس این تفکر در تضاد می‌باشد.

پس از کثرت‌گرایی، توجه به مسائل اقلیمی و محیط زیستی مطرح است.

معماری ‌مدرن

کمترین دوستی را با محیط زیست و اکوسیستم دارد و معماران مدرن فقط به فکر ساختن بلندترین برج‌ها و طراحی شیک‌ترین نماها با استفاده از متریال‌های فلزی یا شیشه‌ای هستند.

در بسیاری از موارد، ساخته شدن چنین بناهایی به محیط زیست اطراف آسیب می‌رساند.

در کنار این موارد، معماران کلاسیک هم با توجه به وسواسی که در انتخاب متریال‌های گران‌قیمت و پر زرق و برق دارند ساختن یک بنای تجملاتی و عظیم برایشان اصل قضیه است.

اما هنگامی که یک معمار پست ‌مدرن در حال طراحی و ساخت و ساز است، خلق یک بنا که نه تنها در مقابل محیط‌ زیست و اکوسیستم نیست

بلکه در خدمت منافع‌شان باشد بسیار مهم می‌باشد.

سومین تفاوت بارز، ریشه در جهان‌بینی هنرمندان این مکاتب دارد.

یک معمار ‌مدرن به دنبال طرحی است که در دنیا تک باشد و بتواند ادعا کند که اولین کسی است که تا به حال چنین ایده‌ای به ذهنش خطور کرده است.

یک معمار کلاسیک نیز، در تلاش است تا بناهای مشهور تاریخ را بازسازی نماید و این کار را در تناسب با روزگار فعالی و مقتضیات کنونی انجام دهد.

هرقدر که او ایده‌های کهن و قدیمی را بهتر و جذاب‌تر پیاده کند، معمار موفق‌تری به حساب می‌آید.

پست ‌مدرن

اما برای معماران پست ‌مدرن، شرایط به کلی متفاوت است.

آنها از اینکه از آثار قدیمی‌تر به طور مشخص و بارز گرته‌برداری کنند، هیچ ترسی ندارند.

در هنر پست‌مدرن هجو کردن، پارودی، اغراق در کلیشه‌ها، کولاژ ساختن از سبک‌های مختلف و گوناگون بسیار جذاب است.

چون هنر پست‌مدرن با هدف نقد عقلانیت مدرنیست و هجو اصالت کلاسیک‌ها شکل گرفته، تا می‌تواند از آثار آنها بهره می‌برد.

در این میان، هر کسی که بتواند با ذوق و دانش هنری‌اش ترکیب بهتر و هدفمندتری از آثار گذشته ارائه دهد، بیشتر می‌درخشد.

از مشکلات اصلی سبک معماری ‌مدرن می‌توان به عدم تمرکز روی انعطاف کافی و یا فرم‌های کاربردی مختلف در بناهای ساخته شده می‌باشد.

در معماری به سبک مدرن طرح‌ها و ایده‌ها با محیط اطراف و فاکتورهای انسانی سازگاری مناسب ندارند.

همین موضوع باعث شده است برخی از ساختمان‌ها که با الهام از این سبک معماری طراحی و اجرا شده اند خشن و زمخت به نظر برسند.

به عقیده منتقدان این سبک معماری زیبایی‌شناسی نیز به اندازه دیگر قابلیت‌های بنا اهمیت دارد.

همچنین اصرار بر طرح‌های این سبک باعث می‌شود خلاقیت تا حد قابل توجهی کاهش یابد.

معایب سبک معماری ‌مدرن باعث شده است بسیاری از معماران این سبک احساس سرخوردگی کنند و از معماری پست مدرن استفاده کنند.

استفاده از معماری ‌مدرن در ايران:

معماری دوره قاجار پيش زمينه‌ای برای معماری‌ مدرن ايرانی شد.

معماری قاجار باعث شد اصول معماری‌های سنتی ایرانی برتری یابد و در همین دوره فضا برای خلاقیت و نوآوری معماران ایجاد و تغییرات مثبت و مدرن در معماری ایران به وجود آمد.

بعد از جنگ جهانی اول همزمان با روی کار آمدن سلسله پهلوی معماری‌ مدرن ایران شروع شد.

سبک معماری ‌مدرن در ایران با معمارانی شروع شد که در خارج از ایران تحصیل کرده بودند.

از آثار مدرن ایرانی می‌توان به ایستگاه قطار تهران، بانک ملی، مدرسه دارالفنون، کاخ شهربانی، آرامگاه فردوسی و سعدی نام برد.

استفاده از معماری‌ مدرن در اسلام:

با پیشرفت تکنولوژی در ایجاد طرح‌های سخت و پیچیده سیستم‌های رایانه‌ای مدرن نقش مهمی را در معماری اسلامی مدرن ایفا کردند.

سیستم‌های رایانه‌ای قابلیتی را در اختیار طراحان قرار دادند تا طرح‌هایی را ایجاد کنند که بسیار بزرگتر از طرح‌های سنتی بوده است.

طراحان با این امکانات قادر شدند طرح‌های مدرن اسلامی را در مدل سه بعدی ارائه دهند.

طرح‌هایی با پیچیدگی بسیار بالا که به طور ماهرانه در معماری ‌مدرن ساخته شدند.

در ساختمان‌ها و خانه‌های اسلامی رنگ‌های آبی، خاکستری، سیاه و سفید بیشتر دیده می‌شود.

کنده کاری‌های سخت که درکشان برای مخاطب سخت و درهای قوس دار و پارچه‌های رنگی از دیگر‌ ویژگی‌های معماری‌ مدرن اسلام است.

استفاده از معماری مدرن در غرب:

معماری ‌مدرن غرب راهی بود برای جلو بردن فکر صنعتی‌سازی.

در واقع مدرنيتيسم پاسخی بود به فکر برای جدایی بحران‌های اجتماعی و جدایی از مذهب.

معماری ‌مدرن داخلی ویژگی اصلی مدرنیسم اجتناب از تزئینات و تجملات زیاد، خطوط پیچیده استفاده شکل‌های مختلف که در بناهای قدیمی و تاریخی رسم بوده است.

در عوض توجه به خط‌های صاف و تمیز و مستقیم از ویژگی‌های بارز سبک معماری ‌مدرن است.

در طراحی داخلی مدرن به نور طبیعی اهمیت زیادی داده شده به همین علت در این سبک معماری پنجره‌های بزرگ، نورگیر پنجره‌های سرتاسری ازکف تا سقف بسیار دیده می‌شوند.

با رشد ترقی معماری جدید استفاده از مصالح طبیعی در طراحی داخلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شده است و مصالح در معماری داخلی به کار برده می‌شوند که صرفاً از چوب نیستند بلکه از جنس چرم، پشم، کتان و …هستند.

از مشهورترین معماران مدرن می‌توان از فرانک لوید رایت ، فیلیپ جانسون، لودویگ میس فن در روهه، ایرو سرنین، لوکوربوزیه نام برد.

از آثار معماری مدرن در جهان که می‌توان اشاره کرد:

خانه آبشار اثر فرانک لوید رایت

ویلای ساوا اثر لوکوربوزیه

موزه گوگنهایم اثر فرانک لوید رایت

اپرای سیدنی اثر ایرو سرنین

منبع : https://ostovarsazan.com/%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D8%AF%D8%B1%D9%86/